również i z tego powodu, iż bardzo upiększały krajobraz jego planety. Chętnie I często wspólnie z Różą oglądał, jak

- Czy mogłaby mi pani opowiedzieć co nieco o tym miejscu? - zagadnęła. - Przede wszystkim chciałabym się dowiedzieć, kto mieszka na zamku.
- A byłam? - odpowiedziała z tą samą przekorą.
- Nic nie rozumiem.
Już miała odpowiedzieć, że tak i pozwolić im wypro¬wadzić go na zewnątrz, gdy odezwał się za jej plecami:
Z całą pewnością tak, świadczył o tym tamten pocałunek. Odpowiedziała na jego pieszczotę, a jemu prawie odjęło ro¬zum z pożądania... Jęknął na samo wspomnienie.
Tammy rzuciła trochę niepewne spojrzenie na Marka, lecz on już się odwrócił i odszedł zdecydowanym krokiem. Wszystko wskazywało na to, że książę uznał ten rozdział za zamknięty. Sprowadził do kraju następcę tronu, powierzył dziecko opiece kobiet, a sam mógł zająć się sprawami wagi państwowej.
- Znalazłem ją. Tamsin Dexter ma dwadzieścia siedem lat, jest niezamężna, bezdzietna, pracuje jako dendrolog w Parku Narodowym Bundanoon, leżącym przy trasie z Sydney do Canberry.
- Ostrzeżenie?! - spytał zdziwiony Mały Książę.
wyjaśnieniem, od kogo i dlaczego otrzymałem tę przesyłkę.
- A tam jest twoja ciocia... - zaczął.
równie mocno, jak promieni wschodzącego słońca.
słońce chowa się w dolinie między Wulkanami lub jak świtem wznosi się między nimi.
- Byli? Ach, tak, przecież pański kuzyn... Naprawdę wyszła za pańskiego kuzyna?
Nigdy w życiu nie spotkał podobnej kobiety. Stała przed nim drobna, bosa, w spranych do granic możliwości dżin¬sach i bawełnianej koszulce, bez śladu makijażu, a przecież imponująca w swoim zdecydowaniu, nieugiętości i sile.

- A więc mamy piknik - powiedziała Cindy.
364
- Na wodzie?
Sheili.
jest. - Mary poprowadziła ich w stronę baru, lecz nagle zmaterializowała
RS
- jęknęła Cindy. - O co w tym wszystkim, na Boga,
- Spojrzała przed siebie i dodała: - Oboje chcieliśmy
doglądał jej domu jeszcze wtedy, gdy mieszkała w Jacksonville, a kiedy
Obrzucił ją ponurym spojrzeniem i odwrócił się,
nie dotknęło innego dziecka.
- Daj już temu spokój. Minęło wiele czasu i nie
- Interesujące... - mruknął. Zirytowała się.
stołów. Na pięciu leżały zwłoki pacjentów, którzy umarli naprawdę, na
- No tak, najwidoczniej ma nierówno pod sufitem